Γουτού Γουπατού - Αλ. Παπαδιαμάντης 

Ήταν μια φορά ένα παιδί που τον έλεγαν Μανόλη. Ήταν ορφανό από πατέρα και η μάνα του τον αγαπούσε πάρα πολύ. Τα παιδιά της γειτονιάς τον φώναζαν Ταπόη γιατί η δεξιά του πλευρά ήταν παράλυτη και το δεξί του χέρι ήταν μακρύτερο από τ' αριστερό αν και πολύ δυνατό.Τους θύμιζε χταπόδι και έτσι τον φώναζαν Χταπόδι και ο Μανόλης επειδή δεν μιλούσε καθαρά  έλεγε Ταπόη. Κάποια Χριστούγεννα τον πήραν μαζί τους για να πάνε στο μαχαλά να πούνε τα κάλαντα. Όταν τέλειωσαν με τα σπίτια της γειτονιάς τους αποφάσισαν να πάνε στην άλλη γειτονιά. Εκεί όμως υπήρχε μια παρέα παιδιών που δημιουργούσαν προβλήματα και ήταν πάντα έτοιμα για καυγά. Μόλις είδαν την παρέα του Ταπόη αποφάσισαν να τους επιτεθούν και να αναγκάσουν τα παιδιά να γυρίσουν πίσω. Ο αρχηγός τους επιτέθηκε στον Ταπόη. Άρχισε να τον χτυπάει και να τον κοροϊδεύει. Τότε ο Ταπόης πήρε με το αριστερό του χέρι το δεξί και το έσφιξε στο λαιμό του αρχηγού. Εκείνος έχασε το χρώμα του και η ανάσα του λιγόστεψε. Μόλις ο Μανόλης του άφησε το λαιμό κατάλαβε πως έχασε και η παρέα του Μανόλη νικήτρια τώρα πια συνέχισε για τη γειτονιά της. Παύλος ΣΤ2