Η Φλογέρα του Βασιλιά. Λόγος Έβδομος

Κωστής Παλαμάς

Πρωί, και λιοπερίχυτη και λιόκαλ' είναι η μέρα,
κ' η Αθήνα ζαφειρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι.
Το φως παντού, κι όλο το φως κι όλα το φως τα δείχνει
και στρογγυλά και σταλωμένα, κοίτα, δεν αφήνει
τίποτε θαμποχάραγο, να μην το ξεδιαλύνης
όνειρο αν είναι, ή κι αν αχνός, ή αν είναι κρουστό κάτι.
Περήφανα και ταπεινά, κι όλα φαντάζουν ίδια.
Και της Πεντέλης η κορφή και τ' αχαμνό σπερδούκλι,
κι ο λαμπρομέτωπος ναός και μια χλωμή ανεμώνη

Πάντα ο ναός ο μουσικός του στοιχιωμένου Bράχου

κορώνα γύρω υψώνεται σ' όλα κι απάνου απ' όλα,

κι από της πλάσης τα καλά κι απ' τ' αγαθά της χώρας,

σάμπως εκείνος πιο καλά και πιο αγαθά πλασμένο 

Kαι πάντα ο δωρικός ναός απλός και τρισμεγάλος

και η πιο λιγνή γραμμούλα του σοφά λογαριασμένη,            

και σιδηροθεμέλιωτος και φτερωτός αντάμα

και λυγερός και μ' όλο του τ' αλύγιστο τ' ολόρθο.

Πλάσμα που ενώ τα μάτια σου γιομίζοντας τα ευφραίνει,

στέκει σαν κάτι τι νοητό και καθεμιά του αράδα

κι όλοι του οι κύκλοι ασύγκριτοι, στοχάζονται, μιλάνε.            

Kαι πάντα είναι τα μέτωπα και τα πλευρά του πάντα

και πάντα είν' οι κολώνες του και οι ζώνες και οι κορφές του,

με τα σεμνά σκαλίσματα, με τα λαμπρά πλουμίδια  

Kαι πάντα οι δώδεκα οι θεοί σαν κυβερνήτες είναι

του κόσμου που ακυβέρνητος πια στέκεται γιατ' ηύρε

την ακριμάτιστη ζωή στον ουρανό της Tέχνης.  

Kι ο πολυτάραχος θεός της θάλασσας παλαίβει     

με της Σοφίας τη δέσποινα γιά 'να βασίλειο πάντα

κ' η Aθήνα το βασίλειο, κ' εσύ, Aθηνά, η νικήτρα,

γιατ' είν' ο νους πιο δυνατός κι απ' του πελάου το κύμα  

(Γη, που τον Ξέρξη χάλασες, κ' έπλασες τον Aισχύλο! )

 Β.ZHΝΔΡΟΣ