Μυκήνες - Γ. Σεφέρης

" Δος μου τα χέρια σου, δος μου τα χέρια σου, δος μου τα χέρια σου.

Είδα μέσα στη νύχτα

Τη μυτερή κορυφή του βουνού

Είδα τον κάμπο πέρα πλημμυρισμένο

Με το φως ενός αφανέρωτου φεγγαριού

Είδα, γυρίζοντας το κεφάλι

Τις μαύρες πέτρες συσπειρωμένες

Και τη ζωή μου τεντωμένη σα χορδή

Αρχή και τέλος

Η τελευταία στιγμή.

Τα χέρια μου.

Βουλιάζει όπως σηκώνει τις μεγάλες πέτρες.

τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα

τούτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα

τούτες τις πέτρες, τη μοίρα μου.

Πληγωμένος από το δικό μου χώμα

τυραννισμένος από το δικό μου πουκάμισο

καταδικασμένος από τους δικούς μου θεούς,

τούτες τις πέτρες.

 ............................................................................. 

Βασίλης Ζήνδρος