Λορέντζος Μαβίλης 
100 χρόνια από το θάνατό του  

Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη, όπου ο ισπανικής καταγωγής πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστικός. Η μητέρα του Ιωάννα Σούφη ήταν ανιψιά του Ιωάννη Καποδίστρια
Ολιγογράφος ως ποιητής, διέπρεψε στο απαιτητικό είδος του σονέτου. Ανήκε στην παράδοση της Επτανησιακής σχολής, όπως διαμορφώθηκε από τον Διονύσιο Σολωμό. Γνώστης πολλών γλωσσών, μετέφρασε μεταξύ άλλων στα ελληνικά και το ινδικό έπος της " Μαχαμπχαράτα".
Το 1910 εκλέγεται βουλευτής υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο.Ένα χρόνο αργότερα, ο λόγος του στη Βουλή για το γλωσσικό ζήτημα αποτελεί την κορύφωση των αγώνων του για τη δημοτική. Παροιμιώδης θα μείνει η φράση του "Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει, υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι", υπερασπιζόμενος την ευγένεια της δημοτικής γλώσσας.
Ο Μαβίλης δεν ήταν μόνο άνθρωπος του πνεύματος, αλλά και της δράσης.Φλογερός πατριώτης συμμετέχει ενεργά στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους. Το 1896 μάχεται στην επαναστατημένη Κρήτη, ένα χρόνο αργότερα λαμβάνει μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου και τραυματίζεται.
Η υπέρτατη θυσία του για την πατρίδα θα έρθει στις 28 Νοεμβρίου του 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Ο Λορέντζος Μαβίλης συμμετέχοντας ως εθελοντής, θα πέσει ηρωικά μαχόμενος κατά των Τούρκων στο βουνό Δρίσκος της Ηπείρου. Ήταν μόλις 52 χρονών πάνω στην κορύφωση της πνευματικής του δημιουργίας.

Η ελιά  

Στην κουφάλα σου εφώλιασε μελίσσι,

γέρικη ελιά, που γέρνεις με τη λίγη

πρασινάδα που ακόμα σε τυλίγει

σα νάθελε να σε νεκροστολίσει.

Και το κάθε πουλάκι στο μεθύσι

της αγάπης πιπίζοντας ανοίγει

στο κλαρί σου ερωτιάρικο κυνήγι,

στο κλαρί σου που δε θα ξανανθίσει.

Ω πόσο στη θανή θα σε γλυκάνουν,

με τη μαγευτική βοή που κάνουν,

ολοζώντανης νιότης ομορφάδες

που σα θύμησες μέσα σου πληθαίνουν

ω να μπορούσαν έτσι να πεθαίνουν

και άλλες ψυχές της ψυχής σου αδερφάδες.